refleksyon

ISANG PANAWAGAN


Alas 11:00 na nang gabi pero di pa rin ako dalawin ng antok...Nakalarawan pa rin sa akin ang mga batang nakakulong sa mga rehas na bakal. Naroon sila at nakikisama, nakikihalubilo at nakikipaglaban sa kanilang kapwa bilanggo na ang pagkakaiba lamang ay ang kanilang edad. Nakalarawan pa rin sa akin ang kanilang mundong ginagalawan, ang pagpila sa kanilang rasyong pagkain upang malamnan ang kanilang kumakalam na sikmura at kapag minamalas-malas ay makikita na lamang ang mga batang nasa isang sulok at namimilipit sa sakit ng tiyan na ang tanging lunas ay gas na galing sa isang lumang kalan. Kinagabihan patuloy silang nakikipaglaban sa paghahanap ng mahihigan, ang iba ay nakaupo sa sulok at ang karamihan ay makikitang dikit-dikit sa pagtulog kahit pa sabihing nanlalagkit sa pawis ang kanilang mga katawan. At kung umuulan, kahit sulok ay di mo mapupuntahan upang makahiga at maalis kahit paano ang antok, ito’y dahil sa tulo ng ulan galing sa butas-butas na bubungan. Sila ang mga bida sa dokumentaryong pelikulang napanood ko ang “Bunso” na pinamahalaan nina Ditsi Carolino at Nana Buxani.Layunin ng pelikula na mabuksan ang isipan ng bawat mamayang Pilipino na naghahangad pa ng isang magandang bukas.Ang pagsasabatas ng Komprehensibong Juvenile Justice System Law ay isang hakbang upang matugunan ang mga pangangailangan ng mga batang nasa kulungan..Kailangan nila ang rehabilitasyon at ang mga pagpapatupad ng kanilang mga karapatan kahit sila ay nasa kulungan. At kung maisasabatas ito nararapat lamang na matugunan ang kanilang mga pangangailangan tulad ng sanitasyon, magandang pasilidad, pagkakaroon ng mga legal na tagapayo at higit sa lahat ang walang kasamang ibang bilanggo na lalampas sa kanilang edad.
Pero naisip ko sana hindi na lang dokumentaryo ang pelikula, sana yung tipong pelikulang napapanood ko sa mga komersyal na sinehan. Nakita ko sana si Tony na nagbago at nakamit ang kanyang tagumpay, nakita ko sana na minahal si Itsoy ng kanyang ina at hindi ito nasagasaan at nakita ko rin sana si Diosel na naging matagumpay na mang-aawit. Nakita ko sana ang kanilang mga ngiti bago ko inihakbang ang aking mga paa papalabas ng pinto. Maraming sana pero hindi, dahil ang katotohanan ay may mga bata talagang nakakulong, mga batang kasangkot sa mga nakawan,sa mga ipinagbabawal na gamot at sa mga krimen.Ano kaya ang nagtulak sa kanila upang kahantungan nila ang selda?”
Ang kinahantungan sa kulungan ay bunga lamang ng mga kasalanang ginawa ng mga musmos na tulad nina Tony, Diosel at Itsoy. Kung kasalanan ngang maituturing dapat sigurong papanagutin din ang pamilya na kanilang kinalakihan.Kung papaanong hinubog ang pagiging bata, kung papaanong ang bata ay naging anak lang nang sila ay isilang, doon lang sa mga sandaling iniluwal sila ng kanilang mga ina at tinawag na ama ang kanilang mga ama. Ayon sa report ng Bureau of Jail Management and Penology simula noong 1995 hanggang 2000 mayroong 52,576 na mga bata ang nakukulong kasama ang mga batang babae na kasama rin sa iisang kulungan..Nangangahulugan na mayroong 10,515 ang dinadakip at ikinikulong taun-taon, mga 28 bata sa loob ng isang araw at isang bata sa bawat oras. Kung ganito karami ang nakukulong at nasasangkot sa ibat-ibang krimen, ano ang magiging bukas?..masasabi pa kayang ang mga kabataan ang pag-asa ng bayan?.. pagkakataon na muling makita ng mga batang nakakulong ang kanilang bukas. Bigyan natin na maabot nila ang kanilang pangarap..
Mag-aalas 12:00 na ng gabi pero di pa rin ako dalawin ng antok kahit may kumot at malambot na unan.Nakalarawan pa rin sa akin ang mga musmos na tabi-tabi na nakahiga sa banig na karton; walang kumot, walang unan hanggang sa sumiksik sa isipan ang isang pagpapasyang gagawin pagdating ng bukas, ito ay ang manawagan …manawagan sa bawat isa na huwag ipagkait ang kanilang lagda. Hayaan muling makita ng mga batang nakakulong sa rehas na bakal ang kanilang bukas at tulungang maghilom ang mga sugat na nakatanim sa kanilang mga puso at nakatatak sa kanilang isipan. Gagamitin kong muli ang sikat na linya ng isang komersyal noon at sa pagkakataong ito, hindi ang pagpalakpak kundi ang paglagda at sasabihing,

WALA BA KAYONG MGA KAMAY?